Często można usłyszeć i przeczytać o tak zwanej „demokracji” pośredniej, przedstawicielskiej, parlamentarnej. Czy jednakże „demokracja” pośrednia, przedstawicielska, parlamentarna jest w ogóle demokracją? Prawda jest bardzo prosta: Nie, „demokracja pośrednia”, czy jakkolwiek ją zwać, nie jest demokracją. Demokracja albo jest bezpośrednia, albo nie ma jej wcale.
Ideologiczne założenie „demokracji pośredniej” jest takie, że ogół obywateli w „demokratycznym” zarządzaniu wspólnotą jest wyręczany przez „pośredników”. W rzeczywistości „pośrednicy” rządzą, a ogół może tylko raz na jakiś czas wymienić ich na innych „pośredników” i tylko do tego ogranicza się jego „władza”. Zresztą nawet władza wyboru pośredników bywa złudzeniem, jeśli sposób tego wyboru jest tak pomyślany, by ogół nie miał znaczącego wpływu na dobór kandydatów.
„Rządzenie” przez pośredników, przedstawicieli, parlamentarzystów, na których nie ma się wpływu, nie jest rządzeniem. Gdy demos nie ma kracji, czyli ogół nie ma władzy, mówienie o demokracji jest oderwane od rzeczywistości. Nazywanie demokracją ustroju niedemokratycznego, czy wynika z niezrozumienia, czy jest świadomym, tworzy ułudę. Jakby ułudy demokracji nie nazywać – demokracją szlachecką, demokracją burżuazyjną, demokracją ludową lub demokracją liberalną – pozostaje ułudą.
Jeśli słowo demokracja ma oznaczać to, co znaczyło dla dawnych Ateńczyków, a nie być mamidłem propagandowym, nie używajmy go w oderwaniu od prawdziwego, pierwotnego znaczenia. Nie nazywajmy demokracją ustrojów, w których ogół wspólnoty nie mając żadnej lub niemal żadnej władzy, używany jest jako maszynka losująca urzędników spośród kandydatów wybranych przez oligarchię. Demokracją nazywajmy tylko demokrację bezpośrednią, czyli taką, w której włada ogół wspólnoty.
referendokracja 