Możliwości konstytucyjnego wprowadzenia w Polsce demokracji bezpośredniej w praktyce społeczno-politycznej zależą od woli kierownictw najważniejszych partii, a zwłaszcza partii rządzącej oraz od siły społecznego nacisku na urzędy i pozaurzędowe podmioty prawotwórcze, czyli na partie, na prezydenta, premiera, rząd, parlamentarzystów.

Aby środowiska referendokratyczne, nim uda się im przejąć władzę prawodawczą, mogły zorganizować społeczny nacisk referendokratyczny, który będzie musiał zostać zauważony przez partię rządzącą i niereferendokratyczną opozcję – pożyteczne będzie rozeznanie i ustalenie programowe, w jakim kształcie warto wprowadzić w Polsce referendokrację. Czyli należy sformułować jasne postulaty referendokratyczne i projekt wprowadzenia ich do konstytucji. (Alternatywnie projekt wprowadzenia postulatów referendokratycznych z poziomu ustaw zwykłych).

Jak uczą dotychczasowe doświadczenia żywiołowego pojawiania się na scenie publicznej i gaśnięcia takich podmiotów jak Demokracja Bezpośrednia czy ruch kukizowców, nieskuteczne będą w dążeniu do referendokratyzacji Polski zrzeszenia oparte na wodzostwie, na partiach, stowarzyszeniach czy klubach kanapowych i ogólnych ładnych hasłach.

Potrzebne jest dobrze przemyślane, przygotowane działanie referendokratyczne oparte na jasnym, dokładnym programie referendokratyucznym bazującym na gotowych projektach legislacyjnych. Potrzebna jest też partia referendokratyczna zbudowana wokół projektu legislacyjnego, a nie podziwu dla wodza. To partia jest formą działalności w obecnym ustroju wyposażoną w najlepsze narzędzia zdobywania władzy państwowej i przeprowadzania reform państwa, a nie stowarzyszenia, fundacje czy fankluby.

Celem głównym partii referendokratycznej musi być przekazanie władzy państwowej bezpośrednio w ręce Obywatelek i Obywateli. W tym celu ugrupowanie to powinno popularyzować zasady demokracji bezpośredniej, ogólnie wiedzę ustrojową, zaś w szczególności sposoby dostępne wprowadzenia referendokracji w Polsce, czyli poprzez zmianę konstytucji, zmianę ustawodawstwa zwykłego oraz zmianę obyczajów rządzenia. O ile zmiany w konstytucji wymagają konstytucyjnej większości we władzach ustawodawczych, a zmiany na poziomie ustaw zwykłych tylko zwykłej większości, o tyle zmiana obyczajów rządzenia na referendokratyczne może być społecznie wymuszona nim nastąpią zmiany norm prawnych.

Zatem partia referendokratyczna od początku działalności powinna dążyć do budowy społecznego nacisku wymuszającego na rządzących przyjęcie referendokratycznych obyczajów. Może to robić zarówno z opozycji pozaparlamentarnej, opozycji parlamentarnej czy pozycji mniejszościowego koalicjanta w obozie rządzącym. I musi być bardzo czynna w działalności budującej społeczny nacisk za referendokracją nim zdoła zbudować czy zdobyć choćby zwykłą większość ustawodawczą (do ustawowego uprawomocnienia referendokracji), a docelowo większość konstytucyjną (do konstytucyjnego umocnienia demokracji bezpośredniej tak, by nie opierała się tylko na obyczaju czy ustawach zwykłych).

Oto postulaty, działania niezbędne, by przekazać bezpośrednio w ręce Obywatelek i Obywateli centralną władzę państwową:
1. Wpisanie do ustawy zasadniczej, że żądanie stu tysięcy Obywatelek i Obywateli, by w jakiejś sprawie dokonać powszechnego głosowania, musi być wykonane przez rząd w ciągu trzech miesięcy, a decyzje podjęte w głosowaniu powszechnym będą wiążące niezależnie od liczby głosujących.
2. Wpisanie do ustawy zasadniczej, że każda zmiana prawa musi być zatwierdzona w głosowaniu powszechnym.
3. Wpisanie do ustawy zasadniczej, że każda umowa międzynarodowa musi być zatwierdzona w głosowaniu powszechnym.
4. Wpisanie do ustawy zasadniczej, że w wyborach do sejmu głosowanie na partyjne listy kandydatów zastępuje się głosowaniem na osoby.

Wprowadzenie pierwszego postulatu nie tylko da obywatelskiemu ogółowi narzędzie wykonywania władzy najwyższej, ale także skuteczną kontrolę nad władzami niższymi poddanymi władzy Narodu. Sto tysięcy Obywatelek i Obywateli będzie wszak mogło poddać powszechnemu głosowaniu przyspieszenie wyborów do sejmu lub innych, a także wprowadzenie wyborów powszechnych na dowolne urzędy, na przykład komendantów policji czy prezesów sądów.

Aby na poziomie konstytucji wprowadzić referendokrację w Polsce wystarczy zmienić artykuł 125 ustawy zasadniczej poświęcony właśnie zagadnieniom referendum ogólnokrajowego. Jego obecną postać należy zastąpić następującą:

„Art. 125.
1. Na żądanie stu tysięcy Obywatelek i Obywateli musi być przeprowadzone referendum ogólnokrajowe, a jego postanowienia wykonane niezależnie od liczby osób głosujących.
2. Zapytania referendum ogólnokrajowego otrzymują brzmienie we wniosku złożonym z podpisami popierających Obywatelek i Obywateli.
3. Referendum ogólnokrajowe przeprowadza się nie później niż trzy miesiące od złożenia podpisów popierających.
4. Referendum ogólnokrajowe może ustanawiać i zmieniać prawo państwowe, rozporządzać mieniem państwowym, zatwierdzać umowy międzynarodowe lub je wypowiadać, stosować prawo łaski.
5. Referendum ogólnokrajowe jako Obywatelski Sąd Zwierzchni może usuwać ze wszystkich urzędów krajowych i samorządowych piastujące je osoby.
6. Postanowienie podjęte w referendum ogólnokrajowym może być zmienione tylko przez referendum ogólnokrajowe”.

Ale można też wprowadzić w Polsce prawdziwą demokrację dodając do konstytucji tylko jedno zdanie zastępujące artykuł 125:

„Na wniosek stu tysięcy Obywatelek i Obywateli w ciągu trzech miesięcy przeprowadza się referendum z pytaniami w brzmieniu zawartym we wniosku, a jego wyniki są wiążące bez względu na frekwencję”.